Γνωρίζει κανείς τον πλήρη κατάλογο όλων των αιτημάτων των Παλαιστινίων; (Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’: Palestinian Lessons 101 – Ερώτηση #06)

Επόμενη ερώτηση στη σειρά ‘Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’. Θυμίζουμε, η εισαγωγή για τη νέα σειρά βρίσκεται εδώ, και η ‘μη στατική’ σελίδα που συνεχώς ανανεώνεται με κάθε νέο άρθρο-ερώτηση από τα ‘Palestinian Lessons 101’ εδώ. Επίσης, στο τέλος του κειμένου υπάρχουν 4 ‘προσωρινά’ σχέδια ‘απάντησης’, από την επεξεργασία του συγκεκριμένου θέματος στη Facebook σελίδα Protocols Without Zion, με πολύ σημαντικές πληροφορίες.

Συνεχίζοντας στο ίδιο θέμα από προηγούμενο σημείωμα (‘Πόσα σχέδια ειρήνευσης και πόσες συμφωνίες έχουν απορρίψει οι Παλαιστίνιοι;‘), άλλο ένα εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα για το οποίο κανείς δε μιλάει ποτέ είναι και το εξής:

Γνωρίζει κανείς τον πλήρη κατάλογο όλων των αιτημάτων των Παλαιστινίων; Υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη, Ισραηλινός, δυτικός ή Παλαιστίνιος, που να έχει δει ποτέ το πλήρες σύνολο αιτημάτων με τα οποία οι Παλαιστίνιοι πηγαίνουν σε διαπραγματεύσεις;

Εχετε δει ποτέ έστω έναν χάρτη που να δείχνει τα μελλοντικά σύνορα του ‘κράτους Παλαιστίνη’, έστω μέσες-άκρες;

Για τους Ισραηλινούς, γνωρίζουμε πολύ καλά ποια είναι τα αιτήματά τους, εδώ και 70 χρόνια: Να τους αφήσουν ήσυχους, να τους αναγνωρίσουν το δικαίωμα ύπαρξης, και να γίνει ειρήνη. Και είναι διατεθειμένοι γι’ αυτό να δώσουν (και έχουν δώσει) όση ‘Land for Peace’ χρειάζεται.

Το … επεκτατικό (!) ισραήλ που συνεχώς χάνει και δίνει πίσω εδάφη. Από το 1922 μέχρι το 2006, συνεχώς συμφωνεί να μειώνεται η επικράτειά του.

 

Για τους Παλαιστίνιους, όμως, ποτέ και τίποτα δεν ήταν ξεκάθαρο: Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θέλουν: Κανείς δεν ξέρει ποια ακριβώς εδάφη θα μπορούσαν, θεωρητικά, να δώσουν στους Εβραίους για να ζήσουν [Σ.Σ.: Αστεία πράγματα, αφού μια τέτοια προοπτική απαγορεύεται, και όχι μόνο από το Κοράνι: Αυτό που θέλουν είναι μόνο να δουν τους Εβραίους να εξαφανίζονται και να εξοντώνονται μια ώρα αρχίτερα].

Τα αιτήματά τους αλλάζουν ανάλογα με τη θέση και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι Εβραίοι κάθε φορά. Οσο αλλάζουν τα σύνορα και οι θέσεις και τα εδάφη που κατέχουν οι Ισραηλινοί, τόσο αλλάζουν και οι απαιτήσεις των παλαιστινιακών φιλοπόλεμων ελίτ της τρομοκρατίας και του φανατικού μίσους.

Advertisements

Πόσα σχέδια ειρήνευσης και πόσες συμφωνίες έχουν απορρίψει οι Παλαιστίνιοι; Γιατί όλα τα σχέδια λύσεων και οι πρωτοβουλίες έχουν δυτική ή ισραηλινή ή ‘τρίτη’ υπογραφή, και ποτέ παλαιστινιακή; (Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’: Palestinian Lessons 101 – Ερώτηση #05)

Επόμενη ερώτηση στη σειρά ‘Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’. Θυμίζουμε, η εισαγωγή για τη νέα σειρά βρίσκεται εδώ, και η ‘μη στατική’ σελίδα που συνεχώς ανανεώνεται με κάθε νέο άρθρο-ερώτηση από τα ‘Palestinian Lessons 101’ εδώ. Επίσης, στο τέλος του κειμένου υπάρχουν 5 ‘προσωρινά’ σχέδια ‘απάντησης’, από την επεξεργασία του συγκεκριμένου θέματος στη Facebook σελίδα Protocols Without Zion, με πολύ σημαντικές πληροφορίες.

Πόσα σχέδια ειρήνευσης και πόσες συμφωνίες έχουν απορρίψει οι Παλαιστίνιοι;
Γιατί δεν κάνουν προτάσεις οι Παλαιστίνιοι;
Γιατί όλα τα σχέδια λύσεων και οι πρωτοβουλίες έχουν δυτική ή ισραηλινή ή ‘τρίτη’ υπογραφή (και όνομα), και ποτέ παλαιστινιακή υπογραφή ή όνομα;
(Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’: Palestinian Lessons 101 – Ερώτηση #05)

Ευκαιρίες για ειρήνη 1937-2006. Και λείπουν και τα σχέδια του 2008 και του 20014. Οι Παλαιστίνιοι δεν χάνουν ποτέ την ευκαιρία να χάσουν άλλη μια ευκαιρία.

Ειδικά το 2000, και το 2008, και το 2014, τους έδιναν πίσω τουλάχιστον το 97% όσων ζητούσαν, αλλά Αραφάτ και Αμπάς έφευγαν για να έρθουν με βελτιώσεις και δεν γύριζανε ποτέ. Ακόμα και μετά απ’ αυτό, πότε κάθισαν σοβαρά να συζητήσουν; Αντιθέτως, γλιστράνε τα τελευταία 20 χρόνια όλο και περισσότερο στον πιο μαύρο θρησκευτικό μεσαιωνικό φανατισμό. Και όχι μόνο η Χαμάς, που μπορεί, λέει, να αρχίσει συζήτηση μόνο αν φύγουν όλοι οι Εβραίοι από παντού. Και μετά βλέπουμε, λέει. Αλλά και οι δήθεν ‘μετριοπαθείς’.

Βέβαια, και ο Αμπάς, κι αυτός απέρριψε προτάσεις ειρήνης. Εκαναν με τον Ehud Olmert 36 συναντήσεις, έφτιαξαν μέχρι και χάρτη, αλλά έφυγε και δεν ξαναγύρισε, κι ούτε τηλεφώνησε καν όπως υποσχεθεί.

Το απαρτχάιντ εις βάρος των Παλαιστινίων στις γειτονικές ‘φιλικές’ αραβικές χώρες: Γιατί η Παλαιστινιακή Αρχή είναι η μοναδική περίπτωση κρατικής υπόστασης παγκοσμίως που δεν δίνει υπηκοότητα στο δικό της λαό ενώ απαγορεύει στους πολίτες της να επιστρέψουν στα εδάφη της και να ενσωματωθούν στις χώρες διαμονής τους; (Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’: Palestinian Lessons 101 – Ερώτηση #04)

Επόμενη ερώτηση στη σειρά ‘Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’. Θυμίζουμε, η εισαγωγή για τη νέα σειρά βρίσκεται εδώ, και η ‘μη στατική’ σελίδα που συνεχώς ανανεώνεται με κάθε νέο άρθρο-ερώτηση από τα ‘Palestinian Lessons 101’ εδώ. Επίσης, στο τέλος του κειμένου υπάρχουν 2 ‘προσωρινά’ σχέδια ‘απάντησης’, από την επεξεργασία του συγκεκριμένου θέματος στη Facebook σελίδα Protocols Without Zion, με πολύ σημαντικές πληροφορίες.

Γιατί η Παλαιστινιακή Αρχή είναι η μοναδική περίπτωση κρατικής υπόστασης παγκοσμίως που δεν δίνει υπηκοότητα στο δικό της λαό, ενώ απαγορεύει στους πολίτες της που βρίσκονται έγκλειστοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταυλισμούς -το πραγματικό απαρτχάιντ- στις γύρω αραβικές χώρες κάθε πιθανή θετική προοπτική: δεν αφήνει τους ανθρώπους αυτούς, τους δικούς της πολίτες, ούτε να επιστρέψουν στα εδάφη της, ούτε να αποκτήσουν την υπηκοότητα και να ενσωματωθούν στις χώρες διαμονής τους;
Και ακόμη πιο σημαντικό, ποιοι θέλουν ομήρους αυτά τα εκατομμύρια προσφύγων επί 70 χρόνια, και για ποιο λόγο;
(Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’: Palestinian Lessons 101 – Ερώτηση #04)

Ελάτε να μιλήσουμε για ‘απαρτχάιντ’ στους Παλαιστίνιους, και πόσο πολύ νοιάζονται για τα δικαιώματά τους οι εδώ ‘αλληλέγγυοι’.
Υπάρχει, λέτε, Ελληνας ‘αντισιωνιστής’ και ‘αλληλέγγυος στην παλαιστινιακή αντίσταση’ από τον οποίο να έχετε ακούσει ποτέ, έστω και το 1/10 από τα παρακάτω, αφού όπως λένε η πρώτη τους προτεραιότητα είναι τα ‘δικαιώματα των Παλαιστινίων’;

Θα αποκαλύψουμε στους αγαπητούς μας ‘αντισιωνιστές’ ένα μεγάλο μυστικό: Από όσους το ισχυρίζονται, κανείς δεν νοιάζεται για τα δικαιώματα (δηλαδή για τις ζωές) των Παλαιστινίων και των παιδιών τους. Ολοι οι μεγάλοι οργανισμοί και ΜΚΟ, από τον ΟΗΕ και τις θυγατρικές του μέχρι τις μεγάλες ΜΚΟ όπως η Διεθνής Αμνηστία και η Human Rights Watch, κι από κεί μέχρι όλες τις ισραηλινές αντι-ισραηλινές οργανώσεις, κανείς δεν δίνει την παραμικρή σημασία ούτε στη ‘Χάρτα για τα δικαιώματα του παιδιού‘, ούτε στη ‘Σύμβαση του 1961 για τη μείωση της ανιθαγένειας‘, δύο διακηρύξεις εξαιρετικά μεγάλης σπουδαιότητας που θα έπρεπε να αποτελούν φάρο για κάθε ανθρωπιστή και ειρηνιστή.

Η επίσημη θέση όλων αυτών των οργανώσεων είναι πως το ανύπαρκτο ‘δικαίωμα της επιστροφής’ για όλες τις μελλοντικές γενιές Παλαιστινίων είναι απείρως πιο σημαντικό από τις δύο αυτές Χάρτες (για τα Δικαιώματα του Παιδιού και για τη Μείωση της ανιθαγένειας). Δεν υπάρχει νομική ή ηθική δικαιολογία για τη θέση τους αυτή και δεν την εφαρμόζουν σε καμία άλλη ομάδα ανθρώπων στον κόσμο. Ξέρουν ότι είναι κάτι απαράδεκτο και πως η θέση τους συμβάλλει στην παράταση των βασάνων των απάτριδων φτωχών Παλαιστινίων που εξακολουθούν να ζουν σε στρατόπεδα για 71 χρόνια!

Ωστόσο, αυτές οι ΜΚΟ, οι οποίες προσποιούνται ότι δήθεν «μιλάνε μόνο αλήθεια στην εξουσία», δεν μπορούν να παραδεχτούν την εξής πολύ απλή πραγματικότητα:

– Οτι οι Παλαιστίνιοι θα έπρεπε να υπάγονται και η υπόθεσή τους να καλύπτεται από τις συμβάσεις αυτές, και πως οι Αραβες φιλοξενούντες θα έπρεπε ήδη να τους είχαν προσφέρει υπηκοότητα, αφού βρίσκονται εδώ και δεκαετίες στις χώρες τους. Αυτή είναι η μόνη αποδεκτή θέση για οποιαδήποτε οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μικρή ή μεγάλη, κρατική, ιδιωτική ή διεθνή.

Αλλά αν το έλεγαν αυτό, οι Παλαιστίνιοι ‘ηγέτες’ (όπως και οι Λιβανέζοι της Χεζμπολάχ, και οι Αιγύπτιοι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και όλοι οι άλλοι σε όλες τις αραβικές χώρες) θα αντιδρούσαν θυμωμένα, και ενδεχομένως θα τους έδιωχναν από τις περιοχές τους και θα τους απειλούσαν, αν δεν συνέβαινε και τίποτα χειρότερα (όπως έχουμε δει να συμβαίνουν βίαια αιματηρά επεισόδια κάθε φορά που ο ΟΗΕ ζητάει κάποια μικρή χάρη από την UNRWA, και οι Παλαιστινιακές ελίτ τα κάνουν όλα γης μαδιάμ).

Πρέπει λοιπόν οι οργανώσεις αυτές πάντα να ακολουθούν την παλαιστινιακή θέση. Και πρέπει πάντα να κρατούν τους Παλαιστινίους απάτριδες, φτωχούς, εξαθλιωμένους και κυρίως ανιθαγενείς, χωρίς δικαιώματα, ούτε στη δική τους πατρίδα, ούτε στις χώρες φιλοξενίας.
Διότι τα στρατόπεδα προσφύγων αποτελούν τις μεγαλύτερες δεξαμενές στρατολόγηση ‘μαρτύρων’ για ‘τον σκοπό’.

Ποτέ δεν θα απαντήσουν οι οργανώσεις αυτές σε τέτοιες ερωτήσεις διότι έτσι θα αποκαλυπτόταν η μοναδική αλήθεια στην υπόθεση αυτή: ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για την πολιτική παρά για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστινίων, και πως χρησιμοποιούν τους λεγόμενους ‘πρόσφυγες’ μόνο σαν όπλο και μοχλό για να εξαλείψουν το μικρό εβραϊκό κράτος της περιοχής.

Είναι αρκετά ενοχλητικό, όταν το σκέφτεται κανείς.

Ας δούμε την υπόθεση αναλυτικά, ξεκινώντας από τους αριθμούς:

Σχετικά με το φαντασιόπληκτο σενάριο, πως υπάρχουν σήμερα «εκατομμύρια Παλαιστίνιων προσφύγων», όπως παρατήρησε η καθηγήτρια ιστορικός Einat Wilf, συν-συγγραφέας του βιβλίου ‘The War of Return’ (‘Ο πόλεμος της επιστροφής’):

«[…] σχεδόν όλοι οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, άνω του 80%, είναι είτε πολίτες τρίτης χώρας, όπως η Ιορδανία, είτε ζουν σε παλαιστινιακά εδάφη, εκεί όπου γεννήθηκαν και εκεί όπου αναμένουν να έχουν μέλλον. Το υπόλοιπο 20% αυτών των απογόνων είναι κάτοικοι της Συρίας και του Λιβάνου, χώρες οι οποίες με νόμο αρνήθηκαν το δικαίωμα στην ιθαγένεια που χορηγείται σε όλους τους άλλους Σύριους και Λιβανέζους».
[Πηγή: Einat Wilf, UNRWA: an obstacle to peace?, Περιοδικό Fathom, 01/09/2013]

Αυτή είναι η αλήθεια.

Ας δούμε τα πραγματικά γεγονότα:

Σε όλες τις διπλανές αραβικές χώρες στις οποίες Παλαιστίνιοι πρόσφυγες ‘φιλοξενούνται’ (διάβαζε: στοιβάζονται σε στρατόπεδα) ως πρόσφυγες, υπάρχει εδώ και 70 χρόνια ένα στυγνό απαρτχάιντ εις βάρος των Παλαιστινίων.
Ειδικά στην Ιορδανία και στον Λίβανο:

– τους απαγορεύεται η απόκτηση ιθαγένειας της χώρας αυτής, ακόμη και σε όσους γεννιούνται εκεί
– τους απαγορεύεται να κατέχουν και να μεταβιβάζουν περιουσία,
– δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το εθνικό σύστημα υγείας των χωρών αυτών διά νόμου
– τους αποθαρρύνουν έως τους απαγορεύουν να αποκτήσουν ιδιόκτητα σπίτια.
– τους απαγορεύεται να παρακολουθούν δημόσια σχολεία και δεν έχουν πρόσβαση σε καμία ουσιαστική εκπαίδευση,
– και διά νόμου αποκλείονται από δεκάδες είτε επιστημονικά (όπως δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί), είτε ακόμη και απλά έως και χειρωνακτικά επαγγέλματα (όπως ταξιτζήδες, υδραυλικοί και υπάλληλοι γραφείου).

Ο Λίβανος και άλλες χώρες υποστηρίζουν ότι αυτή η θεσμοθετημένη διάκριση είναι απαραίτητη για τη διατήρηση του ‘δικαιώματος επιστροφής’ των Παλαιστινίων στο Ισραήλ, βλ. New York Times, 17/08/2010. Δεν γνωρίζουμε αν ο αναγνώστης συλλαμβάνει την διαβολικότητα αυτής της πολιτικής, που είναι η πολιτική τόσο των αραβικών κρατών που ‘φιλοξενούν’ Παλαιστίνιους πρόσφυγες, όσο και την ίδιας της παλαιστινιακής ηγεσίας:
Απαγορεύουν στους πολίτες τους να έχουν δικαιώματα και τους αρνούνται κάθε υπηρεσία που θα μπορούσε να βελτιώσει τις ζωές τους διότι ο στόχος τους είναι ένας και μοναδικός: οι αριθμοί των προσφύγων με ‘δικαίωμα επιστροφής’ να αυξάνονται συνεχώς. Αυτή την στιγμή είναι πάνω από 5.000.000. Ο πρώην μεγάλος μουφτής του Λιβάνου, ο Σεΐχης Mohammed Rashid Qabbani, αναφέρθηκε σε αυτούς Παλαιστινίους, που μάλιστα αποτελούν το ένα δέκατο του πληθυσμού της χώρας, ως «ανεπιθύμητα σκουπίδια».

Η απάντηση δεν είναι δύσκολο να βρεθεί:
Διότι, η χειραγώγηση της κοινής γνώμης είναι η πρώτη μας προτεραιότητα, και όχι η λύση των πραγματικών προβλημάτων των πραγματικών ανθρώπων.

UNRWA: Γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν οι λεγόμενοι ‘Παλαιστίνιοι οριζόμενοι ως πρόσφυγες’;

Γιατί οι Παλαιστίνιοι είναι η μοναδική περίπτωση προσφύγων παγκοσμίως που ο αριθμός τους αυξάνεται αντί να μειώνεται; (Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’: Palestinian Lessons 101 – Ερώτηση #03)

Επόμενη ερώτηση στη σειρά ‘Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’. Θυμίζουμε, η εισαγωγή για τη νέα σειρά βρίσκεται εδώ, και η ‘μη στατική’ σελίδα που συνεχώς ανανεώνεται με κάθε νέο άρθρο-ερώτηση από τα ‘Palestinian Lessons 101’ εδώ. Επίσης, στο τέλος του κειμένου υπάρχουν 4 ‘προσωρινά’ σχέδια ‘απάντησης’, από την επεξεργασία του συγκεκριμένου θέματος στη Facebook σελίδα Protocols Without Zion, με πολύ σημαντικές πληροφορίες.

UNRWA: Γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν οι λεγόμενοι ‘Παλαιστίνιοι οριζόμενοι ως πρόσφυγες’;

 

– Γιατί οι Παλαιστίνιοι είναι η μοναδική περίπτωση προσφύγων, μοναδικό φαινόμενο στην παγκόσμια Ιστορία, που αντί να μειώνεται ο αριθμός τους με την πάροδο του χρόνου (όπως έχει γίνει με όλες ανεξαιρέτως τις προσφυγιές), όχι μόνο δεν απορροφούνται, αλλά ο αριθμός τους αυξάνεται, και οι πρόσφυγες εδώ κι 70 χρόνια πολλαπλασιάζονται; Σήμερα ο αριθμός τους φτάνει τους 5.500.000, ενώ οι υπολογισμοί για τους πρόσφυγες του 1948 κάνουν λόγο για 320.000-390.000 πρόσφυγες (σύμφωνα με την Ισραηλινή αφήγηση και τα τελευταία ιστορικά δεδομένα) ή 750.000 (σύμφωνα με την παλαιστινιακή αφήγηση -η αλήθεια είναι ο αριθμός είναι χωρίς τεκμηρίωση).

– Πόσοι είναι οι πρόσφυγες σήμερα, και πιο σημαντικό, ποια είναι η κατάστασή τους, στις γειτονικές χώρες που διαμένουν;

– Γιατί να ζουν σε στρατόπεδα και γιατί εξακολουθούν να είναι ‘πρόσφυγες’, ενώ έχουν μια ολόδική τους υπηρεσία Προσφύγων του ΟΗΕ, με 30 φορές μεγαλύτερο προϋπολογισμό από ό,τι όλοι οι άλλοι πρόσφυγες σε όλον τον πλανήτη;

Ας μιλήσουμε για την UNRWA, την ‘Υπηρεσία Αρωγής των Ηνωμένων Εθνών’ (United Nations Relief and Works Agency). Αν δεν την έχετε ακουστά, είναι η υπηρεσία του ΟΗΕ που καταπιάνεται εδώ και 70 χρόνια περίπου, με όποιον Αραβα μπορεί να αποκτήσει το όνομα και την ιδιότητα ‘πρόσφυγας με καταγωγή από την Παλαιστίνη‘. Προσέξτε, προς το παρόν, τη διαφορά, είναι πολύ σημαντική. Οχι ‘Παλαιστίνιος πρόσφυγας’, όπως λέμε λ.χ. ‘Σύριος πρόσφυγας, Ιρακινός πρόσφυγας, Κούρδος πρόσφυγας‘, αλλά συγκεκριμένα ‘Πρόσφυγας με καταγωγή από την Παλαιστίνη‘. Και δεν έχει να κάνει με το όνομα της περιοχής, αν κάποιος υποθέτει αυτό πρώτα· έχει να κάνει με κάτι πολύ πιο εξοργιστικό.

Μισό λεπτό, θα αναρωτηθεί κανείς. Ο ΟΗΕ δεν έχει υπηρεσία που να ασχολείται γενικά με τους πρόσφυγες, παγκοσμίως; Γιατί να έχει ειδικά μια ‘παλαιστινιακά αφιερωμένη’ υπηρεσία;

Γιατί ποτέ κανείς δεν αναφέρει ότι παράλληλα με τους ‘Παλαιστίνιους πρόσφυγες’ της γνωστής ‘Nakba’ το 1948, υπήρξε ανάλογος -αν όχι μεγαλύτερος- αριθμός Εβραίων προσφύγων, που διώχθηκαν με βίαια αιματηρά πογκρόμ από τις αραβικές χώρες σαν αντίποινα για την ίδρυση του Ισραήλ; (Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’: Palestinian Lessons 101 – Ερώτηση #02)

Επόμενη ερώτηση στη σειρά ‘Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’. Θυμίζουμε, η εισαγωγή για τη νέα σειρά βρίσκεται εδώ, και η ‘μη στατική’ σελίδα που συνεχώς ανανεώνεται με κάθε νέο άρθρο-ερώτηση από τα ‘Palestinian Lessons 101’ εδώ. Επίσης, στο τέλος του κειμένου υπάρχουν 3 ‘προσωρινά’ σχέδια ‘απάντησης’, από την επεξεργασία του συγκεκριμένου θέματος στη Facebook σελίδα Protocols Without Zion, με πολύ σημαντικές πληροφορίες.

Η πλειοψηφία των σημερινών Εβραίων Ισραηλινών, πάνω από το 60% του σημερινού πληθυσμού του Ισραήλ, δεν έφτασαν στο Ισραήλ από την Ευρώπη σαν ‘λευκοί ιμπεριαλιστές αποικιοκράτες’, όπως μας παραπληροφορούν οι ‘αντιιμπεριαλιστές αντισιωνιστές’. Εφτασαν στο Ισραήλ σαν πρόσφυγες, διωγμένοι με πογκρόμ από τα ισλαμικά κράτη της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής την περίοδο 1948-1971, οι γνωστοί ‘Mizrahi’ Εβραίοι, -η συντριπτική τους πλειοψηφία τα πρώτα χρόνια μετά ή παράλληλα με τη δημιουργία του κράτους, 1947-1951.

Γύρω στις 850.000 Εβραίων εδιώχθησαν με αιματηρά πολύνεκρα πογκρόμ και με μεγάλη βία από όλες τις γειτονικές αραβικές μουσουλμανικές χώρες, σαν αντίποινα για την ίδρυση του Ισραήλ και την ήττα και την ταπείνωση των μουσουλμάνων κατά την εισβολή των πέντε αραβικών κρατών στο νεοιδρυθέν μικρό εβραϊκό κράτος, τον Μάιο του 1948.

Οι 850.000 περίπου ξεχασμένοι Εβραίοι Mizrahi πρόσφυγες από τον αραβικό κόσμο. Το 1948 ήταν 265.000 στο Μαρόκο, 140.000 Αλγερία, 150.000 Ιράκ, 105.000 Τυνησία, 38.000 Λιβύη, 75.000 Αίγυπτο, 20.000 Λίβανος, 40.000 Συρία, 55.000 Υεμένη. Σήμερα είναι περίπου 8.500 και συνεχώς μειώνονται. Η πραγματική εθνοκάθαρση.

Γιατί το Ισραήλ κράτησε 156.000 Παλαιστίνιους μέσα στα σύνορά του με τη λήξη του πολέμου 1947-1949, ένας πληθυσμός που σήμερα είναι σχεδόν 2.000.000 Αραβες, δηλαδή 20% του πληθυσμού του μικρού εβραϊκού κράτους; (Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’: Palestinian Lessons 101 – Ερώτηση #01)

Πρώτη ερώτηση στη σειρά ‘Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’. Θυμίζουμε, η εισαγωγή για τη νέα σειρά βρίσκεται εδώ, και η ‘μη στατική’ σελίδα που συνεχώς ανανεώνεται με κάθε νέο άρθρο-ερώτηση από τα ‘Palestinian Lessons 101’ εδώ. Επίσης, στο τέλος του κειμένου υπάρχουν 4 ‘προσωρινά’ σχέδια ‘απάντησης’, από την επεξεργασία του συγκεκριμένου θέματος στη Facebook σελίδα Protocols Without Zion, με πολύ σημαντικές πληροφορίες.

Δύο εκατομμύρια ‘εχθρικοί’ Αραβες οι οποίοι:

– ζουν και ευημερούν με πλήρη δικαιώματα ψήφου και δικαιώματα σε εκπαίδευση, υγεία, επαγγελματική σταδιοδρομία σε οποιονδήποτε κρατικό τομέα του Ισραήλ,
– φτάνουν να γίνουν μέχρι αεροπαγίτες, στρατηγοί, διπλωμάτες, πρυτάνεις πανεπιστημίων και υπουργοί,
– ποτέ κανείς από αυτούς δεν σκέφτηκε να φύγει για να ζητήσει ‘άσυλο’ σε τρίτη χώρα ή για να γίνει πολιτικός πρόσφυγας, όπως εκατομμύρια άλλων Αραβών από τις ίδιες περιοχές;
– ενώ πάντα σε κάθε δημοσκόπηση απαντούν σε ποσοστά γύρω στο 90% πως ποτέ δεν θα έφευγαν από το Ισραήλ για να ζήσουν σε οποιαδήποτε αραβική χώρα και τρέμουν στην ιδέα κάποτε να να βρεθούν κάτω από την κυριαρχία της Χαμάς και της Φατάχ;

Οι Εβραίοι το 1948 ήταν 850.000, το 2015 είναι 10.500, μείωση 99 τοις εκατό. Οι Αραβες στο Ισραήλ το 1948 ήταν 350.000, σήμερα 1.800.000, και οι Αραβες στη Παλαιστίνη το 1948 ήταν 500.000, σήμερα 2.700.000, αύξηση 540 τοις εκατό.

Θυμίζουμε ότι το 1947, το Ισραήλ είχε δεχτεί το σχέδιο διχοτόμησης του ΟΗΕ, ενώ οι Αραβες το είχαν απορρίψει, διότι ήταν θρησκευτικό τους καθήκον να μην παραχωρήσουν στους αιρετικούς απίστους Εβραίους γη του Αλλάχ, να τους διώξουν από τα ιερά χώματα του Προφήτη, αλλά και να εξοντώσουν τους άπιστους αιρετικούς Εβραίους -και είναι ακόμη μεγαλύτερη η απαίτηση για τα καθήκοντα αυτά σήμερα.

Εισαγωγή: Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’ (Palestinian Lessons 101)

«Αντισιωνισμός είναι απλά ο αντισημιτισμός που προσέχει τους τρόπους του, ώστε να μπορεί να καθίσει σε αίθουσες συνεδρίων και πολιτικών εκδηλώσεων, και να βγει στην τηλεόραση.
Αντισιωνισμός είναι ο ρατσισμός που προσποιείται ότι είναι πολιτική».

Οι διαφορές του αντισημιτισμού από τον αντισιωνισμό. Δηλαδή καμία διαφορά.

Το σημείωμα αυτό γράφτηκε για όσους δεν αντέχουν να βλέπουν τους Εβραίους σαν ισότιμα ανθρώπινα πλάσματα δίπλα μας, χειραφετημένους και ασφαλείς. Για όσους επιχειρούν να αφαιρέσουν από τους σημερινούς Εβραίους τα δικαιώματα που απέκτησαν με αίμα και ιδρώτα και μεγάλες θυσίες, και να τους ξαναστείλουν σε καθεστώς υποτέλειας ή μειονότητας.

«Υπάρχουν και καλοί Εβραίοι» (01): Norman Finkelstein: Τόσο αγαπημένος στους νεοναζί, ώστε να έχει αποκτήσει τον τιμητικό τίτλο ‘ο Εβραίος David Irving’

Norman Finkelstein, ένας από τους ‘καλούς Εβραίους’.

Συχνά ακούμε:

«Είμαι μόνο ‘αντισιωνιστής’ και αποκλείεται να είμαι αντισημίτης. Αλλωστε μερικοί από τους πιο φανατικούς, σκληρούς και απόλυτους ‘αντισιωνιστές’ είναι Εβραίοι, όπως ο Noam Chomsky και ο ακόλουθος του Norman Finkelstein, η Alison Weir και ο Max Blumenthal, ή ακόμη και Ισραηλινοί όπως ο llan Pappe, ο Miko Peled, ο Gideon Levy, ο Gilad Atzmon και ο Gerard Menuhin. Ναι, βέβαια, και οι Neturei Karta. Σίγουρα, δεν μπορούν να είναι αντισημίτες όλοι αυτοί»

Ναι, «υπάρχουν και καλοί Εβραίοι».

Απάντηση στην ερώτηση: «Οι συνεχώς επεκτεινόμενοι αρχικά παράνομοι και σταδιακά νομιμοποιούμενοι οικισμοί εποίκων στη Δυτική Οχθη δεν είναι προσπάθεια σφετερισμού εδαφών;»

Μια σύντομη αλλά περιεκτική ανάλυση στο πολύ δύσκολο και αμφιλεγόμενο θέμα του ‘εποικισμού’. Γράφτηκε σαν ανάρτηση στην σελίδα Facebook του ‘Protocols Without Zion’, αλλά αξίζει να υπάρχει και σαν ξεχωριστή δημοσίευση στο ιστολόγιο, εδώ με ορισμένες προσθήκες και οπτικοακουστικό υλικό.

 

Αυτά προσφέθηκαν στους Παλαιστίνιους το 2008, και είπαν πάλι όχι. 83 φορές συνολικά.

Ο πατέρας της Ahed Tamimi ομολογεί σε αραβικό ΜΜΕ ότι στόχος του από την αρχή ήταν να ξεκινήσει καμπάνια δαιμονοποίησης

– Προώθηση του λίβελου του αίματος; √ Check!
– Εξύμνηση τρομοκρατίας; √ Check!
– Εορτασμοί θανάτων Εβραίων με τους πιο απεχθείς τρόπους; √ Check!
– Εξαπάτηση και χειραγώγηση του κοινού με θεατρικές παραστάσεις ώστε ο αντίπαλος να φαίνεται άσχημα; √ Check!
– Υποκίνηση μίσους και βάρβαρης βίας, ακόμη και σκοτώνοντας ‘εποίκους-παιδιά’; √ Check!
– Ψέματα, συκοφαντίες, αντισημιτικά στερεότυπα και θρησκόληπτο ρατσιστικό μίσος; √ Check!
– Μαχαίρια, μπαλτάδες, αποκεφαλισμοί και σφαγμένοι αθώοι; √ Check!

Η Ahed Tamimi και η οικογένειά της δεν αγωνίζονται για την ειρήνη και δεν αγωνίζονται μόνο για ‘την κατοχή’: αγωνίζονται για να εξαλείψουν οποιαδήποτε εβραϊκή παρουσία στην περιοχή και να καταστρέψουν το Ισραήλ, και ο αγώνας τους είναι οικοδομημένος επάνω σε σκληρό αντιεβραϊκό μίσος, εξύμνηση βομβιστών αυτοκτονίας, τρομοκρατία και εξοντωτικό αντισημιτισμό.

Δείτε τι ακριβώς υποστηρίζετε:

11/11/2014: Palestinian Slaughter cartoon after murder of five rabbis in Jerusalem synagogue: Hashtag Slaughtering the Jews: ‘Jews we are coming soon You will have your rotten heads cut off’

Από το Facebook της μητέρας των παιδιών της Φαμίλιας Tamimi: Τα παιδιά το αναδημοσίευσαν στα δικά τους προφίλ: Palestinian Slaughter Hashtag ‘Stab a Jew’

Από το Facebook της μητέρας των παιδιών της Φαμίλιας Tamimi: Τα παιδιά το αναδημοσίευσαν στα δικά τους προφίλ: Palestinian Slaughter Hashtag ‘Stab a Jew’

Παιδικό περιοδικό της Χαμάς ‘Al-Fateh’ (‘Ο κατακτητής’) Τεύχος 38]: Φωτογραφία του κεφαλιού αποκεφαλισμένης ‘μάρτυρα’ μετά την επιχείρηση. Το περιοδικό παρουσιάζει σαν role model τους βομβιστές αυτοκτονίας, και δεν διστάζει να παραθέσει μια εξαιρετικά αποκρουστική φωτογραφία του αποκεφαλισμένου κεφαλιού μιας βομβίστριας αυτοκτονίας, για να πείσει τα παιδιά ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν. Η λεζάντα επαινεί την πράξη και σημειώνει ότι είναι τώρα στον παράδεισο, σαν ‘σαχίντ’ (μάρτυρας) όπως οι αρσενικοί σύντροφοί της.

Youth of Jerusalem – Rage for your honor – Stab the Jews, Palestinian Slaughter cartoon, 19/09/2016

Palestinian Slaughter Hashtag ‘Stab a Jew’: Από το Facebook της μητέρας των παιδιών της Φαμίλιας Tamimi: Τα παιδιά το αναδημοσίευσαν στα δικά τους προφίλ.

Palestinian Slaughter cartoon after the murder of five rabbis in a Jerusalem synagogue, 11/11/2014

Youth of Jerusalem – Rage for your honor – Stab the Jews, Palestinian Slaughter cartoon,19/09/2016

 

Συνέχεια από την προηγούμενη υπόθεση Fake News, ‘Στ’ αλήθεια, «Ισραηλινός δημοσιογράφος καλεί σε ομαδικό βιασμό φυλακισμένης ανήλικης Παλαιστίνιας;»‘, 29/12/2017, με τον πατέρα της Ahed Tamimi να ομολογεί σε αραβικό ΜΜΕ ότι στόχος του από την αρχή ήταν να ξεκινήσει καμπάνια δαιμονοποίησης της ‘κατοχής’, «αφού οι αραβικοί λαοί μας πρέπει να βλέπουν τέτοιες σκηνές ακόμα κι αν υπάρχει τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε», ακόμα κι αν χρειάζεται να δει την κόρη του στη φυλακή. Συνεχίζει λέγοντας πως δεν πρόκειται να δεχτεί συμφωνία, προτιμά να την αφήσει να εκτίσει μεγαλύτερη ποινή, πράγμα που σημαίνει ότι γνώριζε από πριν πως με την πράξη του έβαζε την κόρη του σε μεγάλη ταλαιπωρία, αλλά αυτό είναι το επάγγελμά του: Να παρουσιάζει εικόνες στις οποίες ο αντίπαλος να φαίνεται απεχθής, ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει λόγος, και να κατασκευάζει ειδήσεις για κατανάλωση από το δυτικό κοινό. Φυσικά, ο πατέρας που μεγαλώνει τα παιδιά του μέσα σε κλίμα αποκρουστικού αντισημιτισμού (παράδειγμα με πολύ σκληρές εικόνες εδώ κι εδώ) τις εκμυστηρεύσεις τις κάνει γνωρίζοντας πως απευθύνεται στο ευρύτερο αραβικό κοινό, που πρόσφατα δείχνει κουρασμένο από την παλαιστινιακή υπόθεση, και χρειάζεται ‘εύφλεκτα υλικά’ για να εξακολουθήσει να υποστηρίζει την ‘αντίσταση’, ενώ στην αντίστοιχη συνέντευξη για το αγγλόφωνο κοινό, ο άνθρωπος που εξυμνεί άγριες δολοφονίες και υποκινεί όλα τα μέλη της οικογένειας να ακολουθήσουν το παράδειγμα της ανηψιάς του, της πρώτης βομβίστριας της Χαμάς που σκότωσε 15 ανθρώπους, μεταξύ τους 7 παιδιά, μια έγκυος και μια μητέρα που έμεινε φυτό, παράδειγμα εδώ κι εδώ), ξαφνικά γίνεται ο πατέρας που νοσταλγεί την κόρη του και δεν αντέχει να ζει με την απουσία της, και πηγαίνει και κοιμάται στο κρεβάτι της όλες τις νύχτες επειδή του λείπει το κοριτσάκι του, και ξυπνάει τις νύχτες κλαίγοντας επειδή, λέει, αυτός κοιμάται στα ζεστά ενώ η κόρη του την ίδια στιγμή θα ξεπαγιάζει, και πόσο λυπάται, δήθεν, που η κόρη του δεν μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή σαν έφηβη και λοιπά, και λοιπά.

Από το Facebook της μητέρας των παιδιών της Φαμίλιας Tamimi: Ανατομικός χάρτης με οδηγίες ‘πως να μαχαιρώνετε καλύτερα, για σίγουρο θάνατο’ του θύματος: Τα παιδιά το αναδημοσίευσαν στα δικά τους προφίλ: Palestinian Slaughter Hashtag ‘Stab a Jew’