– Αντισιωνισμός είναι ο ρατσισμός που προσποιείται ότι είναι πολιτική.
– «Αντισημίτες είναι όσοι θέλουν να εξοντώσουν όλους τους Εβραίους και ευχαρίστως θα τους έστελναν οι ίδιοι τους στα κρεματόρια. Αντισιωνιστές είναι απλά όσοι θέλουν κάποιον άλλο να κάνει τη δουλειά και να τους στείλει στα κρεματόρια».
Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (ΚΙΣ) της Ελλάδας εκδίδει από το 1977 ένα περιοδικό, τα ‘Χρονικά‘ [*]. Το περιοδικό αυτό ξεκίνησε να κυκλοφορεί σε μηνιαία βάση, είναι έντυπο, ασφαλώς, και στέλνεται δωρεάν σε συνδρομητές, έτσι ώστε οι ανά την Ελλάδα κοινότητες και τα μέλη τους να ενημερώνονται για τα θέματα που απασχολούν την Ελληνική Εβραϊκή μειονότητα των λίγων χιλιάδων ανθρώπων που έχουν απομείνει στη χώρα μας μετά το Ολοκαύτωμα, τον ‘Διωγμό’. Το περιοδικό κυκλοφορούσε σαν μηνιαίο για αρκετά χρόνια. Κατόπιν, έγινε διμηναίο. Με το ξέσπασμα της κρίσης έγινε τριμηνιαίο και τώρα που μιλάμε κυκλοφορεί μόνο μία ή δύο φορές το χρόνο. Μάλιστα, κάποια πρόσφατα τεύχη δεν τυπώθηκαν καν σε χαρτί και κυκλοφόρησαν μόνο σε ψηφιακή μορφή.
Σημειώνουμε αυτό το γεγονός, διότι από μόνο του φτάνει για να καταρρίψει το αντισημιτικό στερεότυπο των ‘πλούσιων Εβραίων που ελέγχουν τον κόσμο’. Ολόκληροι ‘Σοφοί της Σιών’ με τόση δύναμη και τόση επιρροή παγκοσμίως, και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν λίγες χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα ώστε το ‘ελληνικό τμήμα’ τους να μπορεί να εκδίδει το περιοδικό χωρίς προβλήματα;
Και όμως, αυτή είναι η αλήθεια, -δεν μπορούν.
Οταν πριν λίγο καιρό, το καλοκαίρι του 2014, το γεγονός αυτό αναφέρθηκε σε ψηφιακά φόρουμ συζητήσεων στο διαδίκτυο, από κάτω υπήρχαν δύο εξαιρετικά ενδιαφέροντα σχόλια:
Το πρώτο, από έναν ακροδεξιό ‘ελληνόψυχο πατριώτη’ έλεγε επί λέξει:
– «Σιγά μην τους πιστέψουμε. Αυτά κάνουν πάντα οι Εβραίοι. Κρύβουν τα λεφτά τους για να μπορούν να κλαίγονται και να ζητάνε παραπάνω».
Και το δεύτερο, από κάποιον προφανώς ‘αριστερό αντιιμπεριαλιστή’ έλεγε (θυμίζουμε, ήταν η εποχή των συγκρούσεων στη Γάζα):
– «Που να τους περισσέψουν; Τα δίνουν όλα τώρα για να σκοτώνουν παιδιά στη Γάζα και να γενοκτονούν τους Παλαιστίνιους».
Οι διάλογοι αυτοί είναι κυριολεκτικά συλλεκτικοί. Σε δύο γραμμές δείχνουν όλη την ελληνική -και όχι μόνο ελληνική- αντισημιτική παθολογία, από δεξιά κι αριστερά, με όλα τα στερεότυπα, οι πλούσιοι φιλάργυροι Εβραίοι που μαζεύουν χρήματα, που πάντα εξαπατούν, που κρύβονται πίσω απ’ όλα, που αποτελούν κράτος εν κράτει στις κοινωνίες που τους φιλοξενούν κ.ο.κ. -και φυσικά, ο λίβελος του αίματος σε νέα, μοντέρνα εκδοχή. Και δείχνουν με απόλυτα ακριβή τρόπο τα κοινά χαρακτηριστικά δεξιού και αριστερού αντισημιτισμού, αλλά και την εξής διαφορά:
Οι δεξιοί και ακροδεξιοί αντισημίτες αρέσκονται να επικεντρώνουν στα ‘ύπουλα εβραϊκά γονίδια’, στον ‘κακό εβραϊκό χαρακτήρα’, ενώ οι αριστεροί αντισημίτες εστιάζουν περισσότερο στα ‘ύπουλα εβραϊκά κίνητρα’, χωρίς το ένα να αποκλείει το άλλο.
Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Από την αυγή της αστικής νεωτερικότητας, περίπου τότε που οι Εβραίοι εκδιώχτηκαν από την Ιβηρική χερσόνησο, μέχρι το λυκόφως της, το Αουσβιτς και τον «εθνικοσοσιαλισμό [που] δεν είναι άλλο από εφαρμοσμένη βιολογία» σύμφωνα με τον ορισμό του Goebbels, ο αντισημιτισμός, η ιουδαιοφοβία, το αντιεβραϊκό μίσος, είναι εδώ, παρόντα -και ο πολιτισμός μας δεν κατάφερε ακόμα να τα αποβάλλει.
«Αντισημιτισμός είναι η ρατσιστική αρχή που μετασχηματίζει την εβραϊκή φυλή σε αναφομοίωτη και άρα επικίνδυνη φυλή» (Πιερ Αντρέ Ταγκιέφ).
Αντισημιτισμός είναι και το μίσος για τους Εβραίους (όχι αναγκαστικά για κάτι που έκαναν, όχι αναγκαστικά για τις πράξεις τους αλλά) γι’ αυτό ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, γι’ αυτό που έτυχε να γεννηθούν, δηλαδή για την εβραϊκή τους ταυτότητα και μόνο, και μάλιστα σε τέτοιο σημείο, ώστε να ‘δικαιολογείται’ ακόμα και η εξόντωσή τους, ήτοι η εξόντωση «των υπανθρώπων», επειδή «και μόνο που υπάρχουν, μολύνουν το ανθρώπινο είδος ή αποτελούν κίνδυνο για τη ράτσα» (βλ. και τη σχετική έννοια του Aufartung).
Είναι, επίσης, η κορωνίδα όλων των ρατσισμών επειδή είναι εκείνος ο ρατσισμός που ‘ετοιμάζει’ πιο εύκολα (σε σχέση με τους άλλους ρατσισμούς) μαζικούς τάφους και στρατόπεδα εξόντωσης.
Οταν πιστεύει κανείς ότι για τα δεινά του φταίει ‘ο άλλος’ και ότι θα απελευθερωθεί απ’ την κακή του μοίρα εξοντώνοντας τον, τότε έχει περάσει την κόκκινη γραμμή, ειδικά όταν αυτός ‘ο άλλος’ είναι ‘ο Εβραίος’, ο Νο 1 ύποπτος για όλες τις συμφορές και τις καταστροφές, ήδη πολύ πριν τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση.
Ο λίβελος του αίματος κατά τον Μεσαίωνα: Εβραίοι στην Ουγγαρία ανοίγουν τις φλέβες μικρού παιδιού και πίνουν το αίμα του. Σκίτσο από την Πολωνία.
Συνέχεια →