Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα μετά τη σφαγή της 7/10 και την νόμιμη απάντηση του Ισραήλ,
Εδώ και 76 χρόνια, μέσω συνδυασμένων στρατιωτικών εκστρατειών, διαρκούς οικονομικού μποϊκοτάζ, τρομοκρατικών σφαγών, διπλωματικής απομόνωσης και θρησκευτικής υποκίνησης, ένας διαρκώς μεταβαλλόμενος συνασπισμός παναραβικών και ισλαμιστικών δυνάμεων προσπαθεί να καταστρέψει το εβραϊκό κράτος. Μέχρι στιγμής έχουν αποτύχει. Το Ισραήλ απέκρουσε τον βομβαρδισμό από το Ιράν και τους πληρεξουσίους του, όπως και τις προηγούμενες επιθέσεις, δίνοντας έτσι παρεμπιπτόντως στους φίλους και συμμάχους του πολλά να μάθουν για τα νέα όπλα, τις τακτικές και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της ηθικής αυτοσυγκράτησης στη μάχη.
Αλλά αν κάτι πρέπει να μάθουμε από την εμπειρία, είναι ότι αυτές οι πολεμικές πράξεις δεν έβλαψαν το Ισραήλ ούτε κατά το ήμισυ όσο η τρέχουσα συνεχιζόμενη επιχείρηση της Χαμάς. Εκείνες οι προηγούμενες δυνάμεις, παρά το γεγονός ότι απολάμβαναν μεγαλύτερα πλεονεκτήματα από σχεδόν οποιονδήποτε επιτιθέμενο στην ιστορία, έχασαν πολλαπλούς πολέμους σε κάθε κλίμακα υπολογισμού, ενώ η Χαμάς -με περίπου 30.000 μαχητές που υποστηρίζονται από το σκιώδες Ιράν- μπορεί να έχει ακόμη λόγους να διεκδικήσει τη νίκη, ακόμη και αν χάσει ολόκληρη την ένοπλη δύναμή της. Τι πρέπει να μάθουμε από αυτό;
Ο sociopath serial killer εγκέφαλος της επίθεσης της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου μπόρεσε να μελετήσει την ευπάθεια του Ισραήλ ενώ εξέτιε τέσσερις διαδοχικές ποινές ισόβιας κάθειρξης στις φυλακές του. Με το παρατσούκλι «ο Χασάπης του Khan Yunis» για τη δολοφονία ανταγωνιστικών φατριών Παλαιστινίων και εκείνων που αποκαλούσε συνεργάτες, ο Sinwar καυχιέται ότι δεν τον νοιάζει πόσοι ακόμη από αυτούς πρέπει να θυσιαστούν για τον στόχο του να «απαλλάξει την Παλαιστίνη από τους Εβραίους για πάντα». Δεν πρόκειται για έναν συνηθισμένο τρομοκράτη, αλλά για έναν ψυχοπαθή που απολαμβάνει τον σαδισμό, ακόμη και εναντίον του ίδιου του λαού του. Ανεξάρτητα από αυτό, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την επιτυχία του.