Επιστολή προς «αντισιωνιστές» (που δεν είστε αντισημίτες) και «κοινωνικούς αγωνιστές που δεν μισείτε κανέναν Εβραίο μόνο του (αλλά μόνο όλους μαζί τους Εβραίους που επιβίωσαν από το Ολοκαύτωμα συνολικά, εδώ και στο Ισραήλ)

Αγαπητέ ‘αντισιωνιστή‘, που πήρες φωτιά λόγω των τελευταίων γεγονότων (όπως παίρνεις φωτιά κάθε φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο, -όλες τις άλλες εποχές, ποιος νοιάζεται για τα δεινά των Παλαιστινίων;)

Δυστυχώς, είναι αδύνατον να συζητήσουμε.

Αλλά δεν είναι δική μου ευθύνη αυτό.

Εγώ γνωρίζω τα ‘αφηγήματα’ που συγκροτούν την δική σου άποψη, ενώ εσύ δεν γνωρίζεις απολύτως τίποτα από τις αλήθειες που συγκροτούν τη δική μου άποψη.

Βλέπεις, εκεί που είσαι εσύ, λίγο-πολύ, κάποτε ήμουν κι εγώ. Οταν λοιπόν, αφού είχα γίνει -χωρίς να το πάρω είδηση- αντισημίτης και πίστευα στα ίδια αντισημιτικά πράγματα, το μέλλον μου ήταν προδιαγεγραμμένο όπως όλων υμών: Confirmation bias, και να αναζητώ μόνο όσα επιβεβαιώνουν την αντισημιτική μου (τότε) άποψη.

Οι διαφορές του αντισημιτισμού από τον αντισιωνισμό. Δηλαδή καμία διαφορά.

Αυτό που με έσωσε στη συνέχεια ήταν το ότι έκανα πάρα πολλές ερωτήσεις.
Μια πρακτική που δεν βλέπω να συνηθίζουν οι ‘αντισιωνιστές’.
Αν η τότε θεωρία μου ήταν σωστή, θα έπρεπε να μπορεί να απαντάει σε όλα.
Δεν απαντούσε όμως.
Επρεπε να τα ψάξω όλα απ’ την αρχή. Και τελικά, κατέληξα στη μόνη σωστή θεωρία, που μπορεί και απαντάει σε όλα, χωρίς βία και πειθαναγκασμούς ή κορφολόγηση στοιχείων, ή αλλοίωση context, ή πλαστογράφιση ιστορικών δεδομένων ή οποιαδήποτε άλλη αντιεπιστημονική πρακτική.

Σήμερα, λέω ότι είναι αδύνατον να συζητήσουμε, όπως δεν μπορώ να συζητήσω με κάποιον που μεγάλωσε μέσα σε μια σέχτα, με κάποιον που γεννήθηκε στη Βόρεια Κορέα και πιστεύει ότι ο ηγέτης του είναι θεϊκή ύπαρξη, με κάποιον που κρατείται αιχμάλωτος από βρέφος και δεν γνωρίζει τίποτε πέρα από όσα του επιτρέπει ο φύλακας του.

Δεν είμαστε απλά σε διαφορετική σελίδα.
Ούτε καν σε διαφορετικό βιβλίο, ή σε διαφορετική βιβλιοθήκη (η δική μου βιβλιοθήκη, πάντως, περιλαμβάνει και τιμάει τους προοδευτικούς διανοούμενους και τους κλασικούς).
Αν συνεχίσω τον μεταφορικό παραλληλισμό, ούτε καν μπορώ να πω ότι οι βιβλιοθήκες μας βρίσκονται στην ίδια πόλη.

Διότι από άλλες αφετηρίες ξεκινάς εσύ, και σε άλλους προορισμούς θέλεις να βγεις.
Από άλλες αφετηρίες ξεκινάω εγώ, και σε άλλους προορισμούς θέλω να βγω.
Οι δικές μου αφετηρίες είναι μόνο facts-based politics, όχι ‘αφηγήματα’.
Οι δικές σου όχι. Βασίζονται σε τρεις μεγάλες παρανοήσεις, που θα εξηγήσω μετά.

Επίσης, οι προορισμοί μας είναι διαφορετικοί. Εσύ ισχυρίζεσαι ότι οι δικοί σου προορισμοί είναι ίδιοι ή παρόμοιοι με τους αρχικούς προορισμούς όλου του προοδευτικού κινήματος (και άρα ίδιοι με τους δικούς μου), αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια.

Οι δικοί μου προορισμοί είναι inclusive, για όλους ανεξαιρέτως, Εβραίους, Παλαιστίνιους, Αραβες, Χριστιανούς, μουσουλμάνους, άθεους, αδιάφορο, πραγματικά αντιρατσιστικοί και γνήσια προοδευτικοί, με νου και γνώση, και όχι με αποκλεισμούς από την προοδευτική σφαίρα όσων βαφτίζονται λ.χ. ‘αντιδραστικά κράτη’ (υπάρχει τέτοιος όρος στον μαρξισμό και δεν το πήρα είδηση;), για να μην πάω στη συνωμοσιολογική προσέγγιση με τα ‘εβραιοσιωνιστικά λόμπι’ και όλα τα σχετικά.

Εσείς θέλετε ένα συγκεκριμένο κράτος να καταστραφεί, και δεν έχετε απάντηση στην ερώτηση: