Οι εχθροί των Εβραίων εννοούσαν αυτά που έλεγαν: Όταν οι γενοκτόνοι αντισημίτες τύραννοι σας λένε ποιοι είναι οι στόχοι τους, πιστέψτε τους:

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα μετά τη σφαγή της 7/10 και την νόμιμη απάντηση του Ισραήλ,

Η 7η Οκτωβρίου θα πρέπει να βάλει τέλος σε κάθε ιδέα για τους «καημένους Παλαιστίνιους«. Η σφαγή εκείνου του πρωινού απαιτούσε χρόνια μαζικής επένδυσης σε μια τρομερή και οχυρωμένη υποδομή τούνελ, χρηματοπιστωτικό και οικονομικό σχεδιασμό, πειθαρχία, στρατηγική και όραμα -αν και διαστροφικού τύπου.

Για περισσότερο από έναν αιώνα, οι Παλαιστίνιοι έχουν αφιερωθεί τραγικά με μοναδική αφοσίωση σε έναν στόχο: να μην έχει ο εβραϊκός λαός το κράτος του πουθενά στην ιστορική γη του Ισραήλ. Μόλις εγκαθιδρύθηκε αυτό το κράτος, ο στόχος παρέμεινε ο ίδιος, αλλά οι στόχοι μετατοπίστηκαν: ότι ο εβραϊκός λαός δεν θα γνωρίσει ούτε μια μέρα ειρήνης μέχρι να πάψει να υπάρχει η χώρα του.

Η Χαμάς δεν είναι παρά ο πιο βίαιος και επιτυχημένος εκτελεστής του θεμελιώδους παλαιστινιακού στόχου. Σχεδίασαν την επίθεσή τους με πλήρη επίγνωση ότι θα ήταν εξαιρετικά δημοφιλής μεταξύ του λαού τους και ότι θα απολάμβαναν ευρείας υποστήριξης από οποιαδήποτε αντιεβραϊκή ιδεολογία επικρατεί αυτή τη στιγμή.

Τα έργα της Χαμάς: Νεκροί, αιχμάλωτοι, τραυματίες, νεκρά παιδιά, σπίτια καμμένα, ρουκέτες (Hamas freedom fighters: Free Palestine: Operation Al-Aqsa Flood)

---

Αυτό δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη. Οι Παλαιστίνιοι πάντα βοηθούνταν και υποστηρίζονταν από κάθε αντιεβραϊκή ιδεολογία του περασμένου αιώνα, είτε ήταν ο ναζισμός στις δεκαετίες του 1930 και 1940, ο παναραβισμός στις δεκαετίες του 1950 και 1960, ο σοβιετικός κομμουνισμός στις δεκαετίες του 1960, 1970 και 1980, ο σουνιτικός τζιχαντιστικός ισλαμισμός στις δεκαετίες του 1990 και στις αρχές του 2000, και τώρα ο σιιτικός τζιχαντιστικός ισλαμισμός και ο ακραίος δυτικός ψευτοπροοδευτισμός, οι οποίοι ήταν πάντα «φιλοπαλαιστινιακοί» μόνο στο βαθμό που οι Παλαιστίνιοι πολεμούσαν το εβραϊκό κράτος.

Και στις 7 Οκτωβρίου, οι Εβραίοι στο Ισραήλ και οι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο ξύπνησαν από τον εφησυχασμό τους και ξαφνιάστηκαν για άλλη μια φορά ότι οι εχθροί τους εννοούσαν αυτά που έλεγαν.

Ώρα για ένα σύντομο μάθημα ιστορίας.

Αν το Ισραήλ «είναι κράτος ιμπεριαλιστικό από τότε που ιδρύθηκε», γιατί δεν μπορούσε καν να προμηθευτεί όπλα για να «επεκταθεί»; το 1947-1948; Πόσα όπλα έδωσαν ‘οι ιμπεριαλιστές’; Μηδέν. Δεν έδωσαν ούτε μία σφαίρα (Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’: Palestinian Lessons 101 – Ερώτηση #11)

Επόμενη ερώτηση στη σειρά ‘Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’. Θυμίζουμε, η εισαγωγή για τη νέα σειρά βρίσκεται εδώ, και η ‘μη στατική’ σελίδα που συνεχώς ανανεώνεται με κάθε νέο άρθρο-ερώτηση από τα ‘Palestinian Lessons 101’ εδώ. Επίσης, στο τέλος του κειμένου υπάρχουν 6 ‘προσωρινά’ σχέδια ‘απάντησης’, από την επεξεργασία του συγκεκριμένου θέματος στη Facebook σελίδα Protocols Without Zion, με πολύ σημαντικές πληροφορίες. Είμαστε και στο Twitter, επίσης.

Επειδή τελικά ΔΕΝ ΗΤΑΝ «κράτος ιμπεριαλιστικό από τότε που ιδρύθηκε». Αντιθέτως, ήταν ο μοναδικός πραγματικά λαϊκός στρατός της περιοχής, ο μοναδικός με καθαρά αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, και αποτελούμενος από εργάτες και νοικοκυρές, ξέχωρα που οι περισσότεροι ήταν επιζώντες των στρατοπέδων του Ολοκαυτώματος

Γιατί στην περίπτωση του Ισραήλ συνεχίζουν κάποιοι να μιλάνε για ‘αποικιοκρατία‘ και ‘ιμπεριαλισμό‘ του λευκού ανθρώπου, όταν και οι δυο αυτές κατηγορίες καταρρίπτονται επιστημονικά, τη στιγμή που τα γεγονότα και η ιστορική τους καταγραφή λένε μια πολύ διαφορετική ιστορία;

Οι κύριοι ‘ιμπεριαλιστές’, οι Βρετανοί, δεν ψήφισαν καν ‘Ναι’ στην πρόταση για την δημιουργία του Ισραήλ και το Partition Plan, ενώ και η ιμπεριαλιστική Αμερική φαινόταν εξαιρετικά απρόθυμη να συναινέσει.

Εμείς σήμερα μπορεί να πιπιλίζουμε την καραμέλα ‘ιμπεριαλιστικό σιωνιστικό κράτος‘ αλλά η αλήθεια είναι ότι ΗΠΑ και Βρετανία μόνο τους Αραβες ευνόησαν με την στάση τους. Φοβόταν αμφότεροι ότι μπορεί το νέο κράτος να γίνει μπολσεβίκικη βάση.

Πως, ξαφνικά, το 1947-1948, οι κοινότητες με τους απλούς, διωκόμενους και δολοφονημένους Εβραίους, ή καλύτερα, τα υπολείμματα αυτών, μετατράπηκαν στην ‘αντιιμπεριαλιστική‘ αφήγηση σε εκείνες τις τερατώδεις αόρατες και ψυχρά δολοφονικές δυνάμεις του παγκόσμιου αποικιοκρατικού ιμπεριαλισμού; Οι ίδιοι άνθρωποι δεν ήταν;

Το κράτος που στήθηκε από πρόσφυγες και επιζώντες των στρατοπέδων, σαν απάντηση στο Ολοκαύτωμα, στις σοβιετικές διώξεις και στα πογκρόμ σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή από τον αραβικό σωβινισμό και τον ισλαμιστικό ιμπεριαλισμό, είναι αδύνατον να είναι το ίδιο του «αποικιοκρατικό και ιμπεριαλιστικό».

1946, Buchenwald, Παιδιά επιζώντες του Ολοκαυτώματος σχηματίζουν το Αστέρι του Δαβίδ

---

Για την κατηγορία του ιμπεριαλισμού:

Τι είδους ιμπεριαλισμός ήταν αυτός, που δεν μπορούσε καν να προμηθευτεί όπλα για να ‘επεκταθεί‘; Πόσα όπλα έδωσαν ‘οι ιμπεριαλιστές’; Μηδέν. Δεν έδωσαν ούτε μία σφαίρα. Παρότι οι ΗΠΑ αναγνώριζαν την αλήθεια, πως οι Εβραίοι ήταν οι αμυνόμενοι, επέβαλλαν αμέσως εμπάργκο στην πώληση όπλων στην περιοχή, γεγονός που είχε άμεσο θύμα μόνο την εβραϊκή πλευρά, αφού οι Αραβες εξοπλίζονταν από παντού. Ούτε οι Βρετανοί, φυσικά, χορήγησαν το οτιδήποτε στους Εβραίους. Αφού ήταν σε σκληρή σύγκρουση μαζί τους. Αντίθετα, οι Βρετανοί όπλιζαν όλα τα αραβικά κράτη, ενώ η Συρία μπορούσε να χρησιμοποιήσει επιπροσθέτως και τα γαλλικά της όπλα.

Οι Εβραίοι ‘ιμπεριαλιστές και αποικιοκράτες‘ δεν μπορούσαν να βρουν όπλα.
Τους είχε επιβληθεί εμπάργκο από τους άλλους ‘συνεργούς’ ιμπεριαλιστές, τους Αγγλους και τους Αμερικάνους,