Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα μετά τη σφαγή της 7/10 και την νόμιμη απάντηση του Ισραήλ,
Το να βάλει η διεθνής κοινότητα τον ΟΗΕ να επιτηρεί τη Γάζα θα είναι μόνο ένα αρρωστημένο αστείο που θα επιφέρει μόνο περισσότερο θάνατο και καταστροφές σε όλους, Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους:
Η κυβέρνηση Μπάιντεν πιέζει το Ισραήλ να καθορίσει το σχέδιό του για την «επόμενη μέρα».
Αυτό μοιάζει λίγο με το να απαιτεί κάποιος οι ΗΠΑ να έχουν ένα σχέδιο για τη μεταπολεμική Ιαπωνία, λίγες μόνο μέρες μετά το Περλ Χάρμπορ.
Αλλά χειρότερα, η Ουάσιγκτον επιμένει ότι ο τελικός στόχος του πολέμου (που, υπόψη, συμβαίνει μόνο για την εξουδετέρωση της Χαμάς), πρέπει να είναι, λέει, η … ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους.
Κατανοώντας πόσο απίθανο είναι το Ισραήλ να αποδεχθεί αυτή την πρόταση αυτοκτονίας, ο υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken πρότεινε στο Ισραήλ να συμφωνήσει να παραδοθεί τη Γάζα σε μια … ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών ή σε κάποια άλλη πολυεθνική υπηρεσία. Δεν είμαστε καλά.
ΟΗΕ: Μια συμμαχία από, ολοκληρωτικά, αντιδραστικά καθεστώτα, δικτατορίες, ανελεύθερα κράτη, ισλαμικές και μεσαιωνικές φυλαρχίες εξουσιάζει τον ΟΗΕ και καταλήγει στην απίστευτη ρατσιστική πράξη να κηρύξει τον «σιωνισμό σαν ρατσισμό», ευτυχώς μόνο μεταξύ 1975-1991, οπότε και έπεσε η ΕΣΣΔ. Μια αιώνια ντροπή της ανθρωπότητας για την οποία ο Χϊτλερ θα ήταν περήφανος (UN World Conference against Zionism is Racism 3379)
Ο Πρόεδρος Μπάιντεν κάλεσε τη «διεθνή κοινότητα» να παράσχει «προσωρινά μέτρα ασφαλείας» («interim security measures»).
Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που η (προσέξτε τον τίτλο) ‘Προσωρινή Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών‘ (‘United Nations Interim Force’) στον Λίβανο έχει κυριολεκτικά την λέξη «προσωρινή» στο όνομά της ακόμη και σήμερα, ενώ έχει αποτύχει στα πάντα στη δουλειά της από το 1978.
Η ιδέα να αναλάβουν διεθνείς δυνάμεις στη Γάζα επαναλαμβάνει λάθη δεκαετιών και είναι καταδικασμένη όχι απλά να απαοτύχει, αλλά να φέρει μεγαλύτερο κακό
Σε κάθε μία και σε όλες μαζί τις προηγούμενες περιπτώσεις όπου δυνάμεις και υπηρεσίες του ΟΗΕ κλήθηκαν να μεσολαβήσουν για την ασφάλεια του Ισραήλ και των γειτόνων του, σε όλες απέτυχαν να παράσχουν στο Ισραήλ την παραμικρή ασφάλεια. Και σε όλες ανεξαιρέτως χρησιμοποιήθηκαν από τους εχθρούς του Ισραήλ, με καταστροφικά αποτελέσματα, όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά για την ίδια την ειρήνη.
Ας τις δούμε αναλυτικά:
– Μετά τον πόλεμο του Σουέζ του 1956, το Συμβούλιο Ασφαλείας δημιούργησε τη Δύναμη Έκτακτης Ανάγκης των Ηνωμένων Εθνών (‘United Nations Emergency Force’) για να διατηρήσει την ειρήνη στα σύνορα του Ισραήλ με την Αίγυπτο.
Ακριβώς πριν από τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, μια δεκαετία αργότερα, η Αίγυπτος ζήτησε από τις ειρηνευτικές δυνάμεις να φύγουν –και αυτοί υπάκουσαν.
Ακολούθησε πόλεμος, τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, κέρδισε το Ισραήλ.
Ο Οργανισμός Εποπτείας Εκεχειρίας του ΟΗΕ (‘UN Truce Supervision Organization’), μια δύναμη με έδρα την Ιερουσαλήμ, τράπηκε σε φυγή όταν οι Ιορδανοί επιτέθηκαν στο Ισραήλ κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, αλλά η αποστολή αυτή παραμένει ακόμα και σήμερα, 56 χρόνια μετά, δημοσιεύοντας αναφορές που επικρίνουν το Ισραήλ. Είναι μάλιστα τόσοι πολλοί οι υπάλληλοι που υπάρχει και σχετικό ανέκδοτο, πως μόνο αυτή η υπηρεσία με τις διπλωματικές της πινακίδες μπλοκάρει κάθε θέση πάρκινγκ στην Ιερουσαλήμ.
– 1973: Η Δύναμη Παρατηρητών Αποδέσμευσης του ΟΗΕ (‘UN Disengagement Observer Force’) δημιουργήθηκε μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ του 1973 για να κρατήσει ήσυχο το μέτωπο της Συρίας.
Όταν οι ισλαμιστικές πολιτοφυλακές μετακινήθηκαν στην αποστρατικοποιημένη ζώνη κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου της Συρίας, οι διεθνείς δυνάμεις απάντησαν αναμενόμενα αποσύροντας τα στρατεύματά τους.
ΟΗΕ: Αποφάσεις 2006-2016 εναντίον Ισραήλ 68: Αποφάσεις εναντίον όλων των άλλων χωρών 67
– Λίβανος: Έπειτα, όπως προαναφέρθηκε, υπάρχει και αυτή η Προσωρινή Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στον Λίβανο (‘United Nations Interim Force’, UNIFIL), η οποία δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τις αναρίθμητες επιθέσεις της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ, PLO) και στη συνέχεια τις επιθέσεις της Χεζμπολάχ στο Ισραήλ, που οδήγησαν, -όχι σε ένα, αλλά- σε δύο πολέμους.
Μετά τον Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου του 2006, χρησιμοποιήθηκε η ίδια δύναμη ξανά ως διπλωματικό φύλλο συκής για να επιφέρει την αποχώρηση του Ισραήλ.
Σε αντάλλαγμα, το Συμβούλιο Ασφαλείας (‘Security Council’) ζήτησε από την UNIFIL να αφοπλίσει τη Χεζμπολάχ στο νότο της χώρας.
Ωστόσο, το οπλοστάσιο ρουκετών και πυραύλων της Χεζμπολάχ έχει υπερδεκαπλασιαστεί από τότε. Η UNIFIL δεν έκανε απολύτως τίποτε.
Είναι γελοίο να μιλάμε για διεθνή παρουσία στη Γάζα όταν πύραυλοι από τον Λίβανο πέφτουν ακόμη βροχή σε ισραηλινά σπίτια κάτω από τη μύτη της μεγαλύτερης ειρηνευτικής δύναμης εκτός Αφρικής.
Οι αποστολές των Ηνωμένων Εθνών είναι ιδιαίτερα προβληματικές λόγω της βαθιάς θεσμικής προκατάληψης της οργάνωσης, η οποία έχει εκδηλωθεί πλήρως σε αυτή τη σύγκρουση: Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Antonio Guterres έχει δικαιολογήσει τη γενοκτονική επίθεση της Χαμάς.
Ο ΓΓ του ΟΗΕ Antonio Guterres έχει δικαιολογήσει τη γενοκτονική επίθεση της Χαμάς
Διαβάστε:
– UN Officials and Bodies React to October 2023 Hamas Massacre & Aftermath, 14/11/2023
https://unwatch.org/un-officials-and-bodies-react-to-october-2023-hamas-massacre-and-its-aftermath/
Και τα θεσμικά όργανα του ΟΗΕ στα παλαιστινιακά εδάφη στην πραγματικότητα έχουν καταληφθεί όλα από τρομοκράτες. Η αμαρτωλή Υπηρεσία Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ (‘UN Relief and Works Agency’, UNRWA) συνεργάζεται ενεργά μαζί, δίπλα και κάτω την επιρροή της Χαμάς
Ο Blinken πρότεινε επίσης τη πιθανότητα μιας διεθνούς δύναμης εκτός του ΟΗΕ. Τέτοιες ιδέες δεν έχουν κάποια καλύτερη κατάληξη, όπως έχει δείξει το σχετικό ιστορικό.
– Όταν το Ισραήλ αποχώρησε από τη Γάζα το 2005, συμφώνησε σε μια δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την παρακολούθηση των συνοριακών διελεύσεων και την αποτροπή της λαθρεμπορίας όπλων.
Αλλά όταν η Χαμάς ανέλαβε την εξουσία δύο χρόνια αργότερα, οι παρατηρητές της ΕΕ έφυγαν. Και αν ήθελαν, ας έκαναν κι αλλιώς
Το Ισραήλ επέμεινε επίσης ότι πρέπει να συνεχίσει να περιπολεί στα αιγυπτιακά σύνορα, αλλά πιέστηκε να δώσει αυτόν τον ρόλο στην Αίγυπτο -κάτι που επέτρεψε τη Γάζα να μετατραπεί στο οπλοστάσιο και ορμητήριο ιδιαιτέρως αιματηρών επιθέσεων εναντίον ισραηλινών πόλεων, που είναι σήμερα.
– Η ίδια ιστορία διαδραματίστηκε στη Δυτική Όχθη. Το 2001, μετά τη δολοφονία υπουργού της ισραηλινής κυβέρνησης Rehavam Ze’evi από ισλαμιστές τρομοκράτες της οργάνωσης Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP), η Ουάσιγκτον έπεισε την Παλαιστινιακή Αρχή να συλλάβει και να φυλακίσει τους ένοχους τρομοκράτες.
Το Ισραήλ ανησυχούσε ότι αυτό θα εξελισσόταν σε καθαρή απάτη, κι έτσι η ΗΠΑ και Βρετανία συμφώνησαν να επιβλέψουν τη σύλληψη και τη φυλάκιση των δολοφόνων οι αστυνομικοί τους.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Χαμάς απείλησε να απελευθερώσει τους αιχμαλώτους και φυσικά να σκοτώσει όποιον σταθεί εμπόδιο, οδηγώντας και τις δύο χώρες να απομακρύνουν αμέσως το προσωπικό τους για να τους κρατήσουν μακριά από τον κίνδυνο.
Καμία ξένη παρουσία δεν θα είναι διατεθειμένη να κάνει το δύσκολο έργο για να διασφαλίσει ότι η Χαμάς δεν θα ανασυσταθεί, μια αποστολή που θα διακινδύνευε τη ζωή των στρατευμάτων και θα προκαλούσε ενδεχομένως γεωπολιτικές εντάσεις.
Τα Ηνωμένα Έθνη είναι ακόμα χειρότερα πιο άχρηστα στην εξεύρεση λύσης για τον τερματισμό της σύγκρουσης Ισραήλ-Χαμάς
Όταν ακόμη και οι ΗΠΑ ανέχονται τις επιθέσεις των ιρανών proxies στις βάσεις τους στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ δεν μπορεί να περιμένει ότι κάποιος εξωτερικός παράγοντας στη Γάζα θα μπορέσει να υπερασπιστεί την ασφάλεια του μικρού εβραϊκού κράτους.
Ακόμη πιο καταστροφική θα ήταν η παράδοση της Γάζας στην Παλαιστινιακή Αρχή του Μαχμούντ Αμπάς.
Είναι ο ίδιος Αμπάς που επευφημούσε ενεργά τη Χαμάς και η ίδια φατρία της Φαταχ που συμμετείχαν ακόμη και στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου.
Αν η Φατάχ ήθελε να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της Γάζας, θα έπρεπε να είχε πολεμήσει εναντίον της Χαμάς, και όχι ώμο με ώμο, δίπλα της.
Εάν ο στόχος είναι η διασφάλιση της ασφάλειας του Ισραήλ, η ιστορία αποκλείει τόσο τις διεθνείς δυνάμεις όσο και τις παλαιστινιακές φατρίες.
Αλλά όλο αυτό δείχνει, επίσης, το τι ακριβώς θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Από το 1967 έως το 2005, ο ισραηλινός στρατός επιχειρούσε ελεύθερα στη Γάζα.
Ως αποτέλεσμα, οι τρομοκράτες δεν μπορούσαν να αποκτήσουν ρουκέτες που να μπορούσαν να χτυπήσουν το Τελ Αβίβ ή να οργανώσουν μαζικές εισβολές στο Ισραήλ.
Όλα ξεκίνησαν όταν το Ισραήλ εκκένωσε πλήρως τη Γάζα και έδωσε τον έλεγχο στη Φάταχ.
Ομοίως, επιθέσεις σαν αυτήν της 7ης Οκτωβρίου δεν έχουν γίνει από τη Δυτική Όχθη, επειδή το Ισραήλ εξακολουθεί να διατηρεί τον έλεγχο ασφαλείας και τον έλεγχο των συνόρων.
Ό,τι λειτουργεί για τη Δυτική Όχθη και λειτούργησε στο παρελθόν μια φορά στη Γάζα, αυτό είναι που θα λειτουργήσει ξανά.
Το Ισραήλ εγκατέλειψε τη Γάζα το 2005 λόγω (λανθασμένα) διεθνούς κριτικής για την «κατοχή» του. Για αυτή του την κίνηση καλής θέλησης, πλήρωσε έναν βαρύ φόρο αίματος 1.200 νεκρών αμάχων πολιτών και 245 απαχθέντων, μεταξύ τους και πολλά παιδιά ή βρέφη. Και τώρα κατηγορείται ψευδώς για γενοκτονία.
Οι προτάσεις του Μπάιντεν δεν έχουν να κάνουν καθόλου με την προστασία του Ισραήλ από μελλοντικές γενοκτονικές επιθέσεις και έχουν να κάνουν στα πάντα με τη μη αποξένωση της προοδευτικής εκλογικής του βάσης
Αλλά αν το Ισραήλ τις δεχτεί, αυτό θα σημαίνει ότι το εβραϊκό κράτος θα χάσει, ακόμα κι αν κερδίσει.
Υπόψη, η Χαμάς συμφώνησε σε 16 εκεχειρίες. Τις έσπασε σχεδόν όλες. Οσες δεν έσπασε η ίδια της, τις έσπασε η Ισλαμική Τζιχάντ, δείτε
– Supporting a ceasefire is a no brainer, right?
Ξέρετε τι σημαίνει ‘ceasefire‘ στην περίπτωση της Χαμάς;
Σημαίνει πως το Ισραήλ «ceases«, και η Χαμάς «fires«.
Υπόψη, είναι ο ίδιος ΟΗΕ που όταν εξουσιαζόταν από αντισημίτες, είχε ψηφίσει το διαβόητο ψήφισμα 3379 ‘Σιωνισμός = ρατσισμός’. Που το πληρώνουμε ακόμη σήμερα: Ο σημερινός δυτικός ‘αντισιωνισμός’ αποτελεί την επιστροφή του σοβιετικού τύπου αντισημιτισμού που μεταμφιέζεται σαν ‘αντισιωνισμός’ για να αισθάνονται καλύτερα ορισμένοι χρήσιμοι δυτικοί ηλίθιοι.
Οι τακτικές των Παλαιστινίων ηγετών είναι αντιγραφή από τις τακτικές του Προφήτη του Ισλάμ Μωάμεθ: Να κάνεις τον ειρηνόφιλο όταν είσαι αδύναμος, να επιζητάς τον πόλεμο όταν είσαι δυνατός.
Αλλωστε στο Ισλάμ υπάρχει το δόγμα του ‘Taqiyya‘, η ρητή εντολή τόσο στο Κοράνι όσο και στα Χαντίθ, ότι προκειμένου να εξαπατήσει τον εχθρό, επιτρέπεται για τον πιστό του Ισλάμ να ψεύδεται στους απίστους. Η ίδια η ζωή του Προφήτη συμπεριλαμβάνει δύο τουλάχιστον παραδείγματα, σύμφωνα με τα οποία ο Προφήτης ο ίδιος εξαπάτησε εχθρούς, αλλά αυτό συγχωρείται και παροτρύνεται, ειδικά αν πρόκειται για τη διάδοση και τη μακροημέρευση του Ισλάμ.
Ο Αραφάτ είχε συγκρίνει τις συμφωνίες του Οσλο με τη συνθήκη ειρήνης Hudaybiyyah, μια δεκάχρονη εκεχειρία που συμφωνήθηκε μεταξύ του προφήτη Μωάμεθ και της φυλής Quraish της Μέκκας. Ωστόσο, δύο χρόνια αργότερα, ο Μωάμεθ επιτέθηκε και κατέκτησε τη Μέκκα. Ο Αραφάτ είχε δηλώσει και είχε ομολογήσει δημόσια ότι έκανε τη συμφωνία του Οσλο μόνο για να την σπάσει αργότερα:
Είχε πει λέξη προς λέξη:
«Οταν ο Προφήτης έκανε την ειρήνη του Hudaybiya, οι οπαδοί του Μωάμεθ Omar Ibn al Khattab και Ali Ibn Abi Talib του είπαν:
‘Πώς μπορούμε να δεχτούμε μια τέτοια συμφωνία; Πώς μπορούμε να δεχτούμε μια τέτοια ταπείνωση της θρησκείας μας, ω Αγγελιοφόρε του Αλλάχ;’.
Αυτό ακριβώς κάναμε κι εμείς όταν υπογράψαμε τη συμφωνία στο Οσλο. Αν κάποιος έχει μία αντίρρηση γι’ αυτή τη συμφωνία, εγώ έχω εκατό»
– Arafat compares the Oslo Accords with the Hudaybiya Pact, which the Prophet Muhammad signed with the intention of breaking it later (Επίσημη Παλαιστινιακή Τηλεόραση της Φατάχ, Δήλωση Αραφάτ στις 16/04/1995)
Την ίδια δήλωση, ότι έχει κατανοήσει πολύ καλά και εις βάθος τα ‘μαθήματα διπλωματίας’ του Προφήτη Μωάμεθ, έκανε ο Αραφάτ ένα μήνα αργότερα, μέσα σε ένα τζαμί. Στις 10 Μαΐου 1994, ο Αραφάτ έδωσε μια ομιλία εκτός πρωτοκόλλου σε ένα τζαμί, ενώ επισκέπτονταν το Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής. Ο νοτιοαφρικανός δημοσιογράφος Bruce Whitfield του ραδιοφώνου 702 Talk, βρήκε έναν μυστικό τρόπο να καταγράφει τις παρατηρήσεις του Αραφάτ, οι οποίες είχαν γίνει στην αγγλική γλώσσα. Στην πιο αισιόδοξη στιγμή για την ειρηνευτική διαδικασία της Αραβο-Ισραηλινής διένεξης, και μόλις έξι μέρες αφού ο Αραφάτ είχε επιστρέψει θριαμβευτικά στη Γάζα, ακριβώς την περίοδο που θεωρήθηκε ευρέως από όλους τους δυτικούς ηλίθιους ότι η σύγκρουση τελείωσε, ο Αραφάτ μιλούσε για την …
«τζιχάντ για την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ» (!)
Και συνέχισε στις δηλώσεις του αυτές, οι οποίες υπάρχουν βέβαια, σήμερα, στο διαδίκτυο και όλοι μπορούν να τις βρουν:
«Θεωρώ ότι η συμφωνία αυτή δεν είναι παρά ο ίδιος τύπος συμφωνίας που υπογράφηκε μεταξύ του Προφήτη Μωάμεθ και της φυλής Quraish της Μέκκας. Γνωρίζω ότι μολονότι ο Μωάμεθ είχε επικριθεί για αυτή τη διπλωματική του κίνηση από έναν από τους κορυφαίους συντρόφους του και μελλοντικό χαλίφη, τον Umar ibn al-Khattab, αλλά αποδείχτηκε ότι ο προφήτης είχε δίκιο να επιμείνει στη συμφωνία. Αυτή η κίνηση τον βοήθησε να νικήσει τη φυλή Quraish και να καταλάβει την πόλη της Μέκκας. Σε ένα παρόμοιο πνεύμα, κι εμείς αποδεχόμαστε τώρα την ειρηνευτική συμφωνία, αλλά μόνο για να συνεχίσουμε στο δρόμο προς την Ιερουσαλήμ»
Από το 1994 και μετά, ο Αραφάτ το είχε επαναλάβει αυτό συχνά, ως πρότυπο για τη δική του διπλωματία, αλλά μόνο σε συζητήσεις με Αραβες και μουσουλμάνους, όπως είναι φυσικό.
Πιστεύει κανείς στ’ αλήθεια ότι μπορεί πριν εξοντωθεί πλήρως η Χαμάς, (όχι μόνο σαν οργάνωση, αλλά και σαν «ιδεολογία» που μαθαίνεται στα σχολεία), ότι στ’ αληθεια μπορεί η δειθνής κοινότητα και κάποια «ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ» να κάνει τη δουλειά της σταθεροποίησης και της ειρήνης και της συμβίωσης;
Αυτό είναι το μέλλον κάθε ειρηνευτικής δύναμης:
1956, 1967, 1973, 1982, 2006, διεθνείς δυνάμεις σε Ιορδανία, Αίγυπτος, Συρία, Λίβανος, Γάζα.
Ξέρετε τι συνέβη σε όλες αυτές τις αμέτρητες περιπτώσεις.
Πάντως όχι ειρήνη και συμβίωση. Οπως έχουμε πει, οι Αραβες κάθε συμβιβασμό τον βλέπουν σαν αδυναμία του αντιπάλου, και απλά επωφελούνται για ανασύνταξη
Αν η Χαμάς τελικά επιζήσει, πάντα θα προετοιμάζεται για την επόμενη κτηνωδία όπως αυτήν της 7/10.
Το Ισραήλ πρέπει να της τσακίσει την σπονδυλική στήλη, με κάθε μέσο.
Ούτε ένας Εβραίος, Χριστιανός ή άλλος αθώος άνθρωπος δεν πρέπει να διακινδυνεύσει ξανά από αυτούς τους σκληρούς «ιδεολόγους» δολοφόνους.
Ούτε ένας.
Για την σφαγή της 7/10:
– Το θέμα με τους αμάχους-‘ανθρώπινες ασπίδες’ της Χαμάς: Γιατί η Χαμάς πυροδοτεί τις ρουκέτες της μέσα από πυκνοκατοικημένες περιοχές που ζουν άμαχοι; Και γιατί όλοι οι δημοσιογράφοι-αυτόπτες μάρτυρες που καλύπτουν το θέμα αυτό, μιλάνε μόνο αφού έχουν φύγει από τη Γάζα; (Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’: Palestinian Lessons 101 – Ερώτηση #09)
– Το Ισραήλ διαπράττει «γενοκτονία» στη Γάζα; Οχι, κατηγορηματικά. Και αποτελεί προσβολή στα πραγματικά θύματα πραγματικών γενοκτονιών και εθνοκαθάρσεων αυτός ο ισχυρισμός
– Η θεολογία της Χαμάς: Η ισλαμιστική φονταμενταλιστική «ιδεολογία», ο ισλαμισμός, που επωάστηκε τη δεκαετία του 1920, εκμεταλλεύεται, υποτιμά και μειώνει τα ιερά κείμενα του Ισλάμ για απάνθρωπους, βάρβαρους σκοπούς
– Η Χαμάς ούτε καν προσποιείται ότι τηρεί τους νόμους του πολέμου: Τους παραβιάζει μπροστά στα μάτια όλων: Η απάτη (perdify) με τους μαχητές που φορούν πολιτικά ή διακριτικά υγειονομικών
– Για το διεθνές δίκαιο, την ηθική και τον πόλεμο του #Ισραήλ εναντίον της #Χαμάς (και όχι εναντίον των αμάχων) στη #Γάζα
– October 7 Truthers: Ο αρνητής (της σφαγής της 7/10, του Ολοκαυτώματος, της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα), όταν αρνείται το έγκλημα, θέλει να συγκαλύψει το έγκλημα, διότι θέλει να εγκωμιάσει το έγκλημα, διότι θέλει να επαναλάβει το έγκλημα:
https://protocolswithoutzion.wordpress.com/2023/11/21/october-7-truthers-and-denial-of-the-hamas-massacre/
Κι αυτά:
[Προσωρινή Ανάλυση #1: Ενα αστείο της εποχής έλεγε πως «εάν ένα αραβικό κράτος φέρει ψήφισμα στον ΟΗΕ ότι η γη είναι επίπεδη και φταίει το Ισραήλ γι’ αυτό, θα λάβει μια πλειοψηφία τύπου ‘135 υπέρ, 12 κατά και 35 αποχές’ στη Γενική Συνέλευση»].
[Προσωρινή Ανάλυση #2:
Ξέρετε τι είναι ο ‘UN Special Rapporteur «on the situation of human rights in the Palestinian Territory occupied since 1967»’;
Ξέρετε το ρόλο του «Ειδικού Απεσταλμένου για τις Παραβιάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις ‘Κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές’»;
Ξέρετε τι είναι το ‘Item 7’ στην επίσημη μόνιμη ετήσια ατζέντα της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (UN Human Rights Council):
Μερικές φορές, μάλιστα, οι καταδίκες αυτές του ΟΗΕ ήταν τόσο παράλογες που θύμιζαν μεσαιωνικό ανορθολογικό θρησκόληπτο φανατισμό, όπως όταν χρέωσαν στο Ισραήλ … δηλητηρίαση Αράβων μαθητών, στις 23/08/1983].
[Προσωρινή Ανάλυση #3: Μια πλειοψηφία από ισλαμικές χώρες, κομμουνιστικές χώρες και χώρες με δικτατορικά καθεστώτα, μαζί με τις επιρροές τους και τα πολύ μικρά κράτη και κρατίδια που έχουν υποτελή τους (αλλά η ψήφος τους μετράει ισότιμα όπως των πολύ μεγάλων κρατών σε μια σειρά οργανισμούς), μπορούν και επιτυγχάνουν πλειοψηφίες, όχι μόνο σε οργανισμούς όπως λ.χ. ο Ερυθρός Σταυρός ή η UNESCO, αλλά και σε πολύ σημαντικούς φορείς και οργανισμούς όπως οι επιτροπές του ΟΗΕ, τα διεθνή δικαστήρια, τα σώματα που ψηφίζουν για τις Συνθήκες της Γενεύης και την Διακήρυξη της Ρώμης και τα νομικά σώματα των διεθνών δικαστηρίων και ούτω καθ’ εξής].
[Προσωρινή Ανάλυση #4: Για την απόφαση των ΗΠΑ να απέχουν πλέον από το διαβόητο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ].
[Προσωρινή Ανάλυση #5: Η καλύτερη παρομοίωση για το UNHRC θα ήταν η εξής: Στα θέματα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ελέγχου και εξέτασης και κριτικής της κατάστασης στα διάφορα κράτη, το UNHRC μοιάζει με μια υπηρεσία Forensics ή CSI ή Crime Investigation η οποία ερευνά εγκλήματα του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά που διοικείται όμως από τη Μαφία την ίδια]
[Προσωρινή Ανάλυση #7: Τον Ιούλιο του 1990, λίγο πριν η ΕΣΣΔ καταρρεύσει τελειωτικά, η εφημερίδα Pravda, η επίσημη εφημερίδα του σοβιετικού κομμουνιστικού κόμματος ΚΚΣΕ, δημοσίευσε κύριο άρθρο, με το οποίο παραδεχόταν και αναλάμβανε την ευθύνη για τα λάθη της Σοβιετικής Ενωσης στο ζήτημα του ‘αντισιωνισμού’ και της ‘αντισιωνιστικής εκστρατείας’. Εγραφε, λέξη προς λέξη:
– «Σημαντική ζημία έχει κάνει μια ομάδα συγγραφέων οι οποίοι, ενώ προσποιούνταν την καταπολέμηση του Σιωνισμού, άρχισαν να αναβιώνουν πολλές αντιλήψεις από την αντισημιτική προπαγάνδα των Μαύρων Εκατονταρχιών, φασιστικής προέλευσης. Κρυμμένοι πίσω από τη μαρξιστική φρασεολογία, προέβησαν σε άγριες, χονδροειδείς επιθέσεις στον εβραϊκό πολιτισμό, στον Ιουδαϊσμό και στους ίδιους τους Εβραίους εν γένει»
Λοιπόν;
Η ίδια η Σοβιετική Ενωση, στο υψηλότερο δυνατόν κρατικό και πολιτικό επίπεδο ζήτησε συγγνώμη.
Εσείς πότε θα ζητήσετε;]
[Προσωρινή Ανάλυση #8: Ο λίβελος του αίματος στις αίθουσες του ΟΗΕ:
[Προσωρινή Ανάλυση #9: Η συμπεριφορά του ΟΗΕ και των οργάνων του απέναντι στο Ισραήλ μπορεί να αποδοθεί με εξαιρετική ακρίβεια με μία παρομοίωση μόνο: Σκεφτείτε έναν δικαστή που δουλειά του είναι να δικάζει για παράδειγμα μαύρους. Σκεφτείτε ότι διαλέγει για ενόρκους μόνο μέλη της Κου-Κλουξ-Κλαν. Σκεφτείτε ότι απαγορεύει στους κατηγορούμενους να έχουν συνήγορο και ότι δεν τους επιτρέπει ποτέ να μιλήσουν και να απολογηθούν για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Σκεφτείτε επίσης ότι και οι αστυνομικοί που ερευνούν τις υποθέσεις και καταθέτουν εναντίον των κατηγορουμένων είναι κι αυτοί μέλη της ΚΚΚ, όπως και οι δημόσιοι κατήγοροι. Σκεφτείτε, τέλος, ότι πάντα βγάζει καταδικαστική απόφαση, επί 50 χρόνια τώρα. Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση με το θέμα ‘συμπεριφορά του ΟΗΕ εναντίον του Ισραήλ’].
[Προσωρινή Ανάλυση #10: Η PLO, σαν η προοδευτική δύναμη που βλέπει μόνο στο μέλλον που είναι, ζητάει από τη διεθνή κοινότητα να επαναφέρει το κατάπτυστο ψήφισμα του 1975 σύμφωνα με το οποίο ο Σιωνισμός είναι ρατσισμός. Θυμίζουμε ότι το ψήφισμα αυτό μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα διότι εκείνη την εποχή στον ΟΗΕ την πλειοψηφία είχε μία συμμαχία από δικτατορίες, ολοκληρωτικά καθεστώτα ,ισλαμιστικές φυλαρχίες, υπό την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης και του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Θυμίζουμε ότι η Σοβιετική Ένωση είχε προσπαθήσει να φέρει το ψήφισμα αυτό το 1965 αλλά τότε δεν τα κατάφερε. Το κατάφερε δέκα χρόνια μετά, όταν είχε την πλειοψηφία. Το κατάπτυστο αυτό ψήφισμα διατηρήθηκε μέχρι το 1991 και την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης. Τώρα η κλεπτοκρατία και η μεσαιωνική θρησκοληψία του Αμπάς ζητούν από τη διεθνή κοινότητα να το επαναφέρουν]
[Προσωρινή Ανάλυση #11: Μια ελπίδα αχνοφαίνεται στον ορίζοντα των διεφθαρμένων, μεροληπτικών διαδικασιών του διαβόητου ‘Item 7’, του γνωστού μόνιμου διαχρονικού ζητήματος δαιμονοποίησης και διπλών κριτηρίων για το μικρό εβραϊκό κράτος. Οπως γνωρίζουν όσοι διαβάζουν τακτικά τη σελίδα, η κατάσταση στις υπηρεσίες του ΟΗΕ και αλλού καθορίζεται από μια πλειοψηφία από ισλαμικές χώρες, κομμουνιστικές χώρες και χώρες με δικτατορικά καθεστώτα, μαζί με τις επιρροές τους και τα πολύ μικρά κράτη και κρατίδια που έχουν υποτελή τους (αλλά η ψήφος τους μετράει ισότιμα όπως των πολύ μεγάλων κρατών σε μια σειρά οργανισμούς), μπορούν και επιτυγχάνουν πλειοψηφίες, και καταδικάζουν συνε΄χως μόνο το Ισραήλ και πάντα το Ισραήλ.
Φέτος, μετά από την αλλαγή στάσης του ΗΒ και αρκετών άλλων χωρών, πρόχειρά, Αυστρία, Τσεχία, Δανία κά. η αντι-ισραηλινή συμμαχία δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει πλειοψηφία για τις εκθέσεις του Item 7, και είχαμε έτσι 23 υπέρ, 7 κατά και 15 αποχές].
[Προσωρινή Ανάλυση #12: Το ψέμα με τον όρο ‘παράνομη κατοχή’:
Μέχρι το 1967, κανείς δεν μιλούσε για ‘κατοχή’, και ο ΟΗΕ άρχισε να χρησιμοποιεί παρεμφερείς φράσεις γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1970 -και μάλιστα, είτε το πιστεύετε, είτε όχι, μόνο σαν γεωγραφικούς και πολιτικούς όρους, και όχι σαν νομικούς όρους. Δηλαδή, μόνο για να περιγράψει γεωγραφικά κάποια εδάφη -και για λόγους ευκολίας και συνεννόησης.
Και πήρε άλλα 31 χρόνια, το 1998, όταν ο όρος ουσιαστικά επιβλήθηκε στη Βιβλιοθήκη του ΟΗΕ από την πλειοψηφία που είχαν κατορθώσει τα αραβικά κράτη.
Για να το πούμε απλά: ποτέ μέχρι το 1998 ΟΗΕ δεν αναφέρθηκε σε ‘κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη’. Το 1998, μία πλειοψηφία αραβικών κρατών μπόρεσε να επιβάλει την ονομασία ‘Occupied Palestinian Territories’, η οποία μέχρι τότε χρησιμοποιούνταν μόνο από την PLO στην αλληλογραφία της με τον ΟΗΕ. Κατόπιν, με την πλήρη μηχανογράφηση του ΟΗΕ, σε όλα τα κείμενα τα οποία υπήρχαν πριν το 1998 και είχαν σχέση με το θέμα, τους δόθηκαν τίτλοι οι οποίοι περιείχαν την επίμαχη φράση, μόνο για λόγους ευκολίας και συνεννόησης, λογικά (δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι ήταν εσκεμμένη εξαπάτηση, δηλαδή).
Ετσι, από τότε καθιερώθηκε αυτός ο όρος ‘Occupied Palestinian Territories’. Στην πραγματικότητα είναι απλά ένα όνομα, είναι ένα ρητορικό σχήμα, για να αναφερθεί ‘ευκολότερα’ γεωγραφικά μια περιοχή που είναι δύσκολο να περιγραφεί περιφραστικά.
Ο ΟΗΕ χρησιμοποιεί αυτές τις λέξεις μόνο για να δώσει στον υπόλοιπο κόσμο να καταλάβει με ποια ακριβώς περιοχή έχει να κάνει και να πραγματευτεί κάθε φορά. Οι λέξεις αυτές, ο όρος ‘Occupied Palestinian Territories’, δεν σημαίνει ότι είναι πραγματικά κατεχόμενα. Είναι απλά ένας περιγραφικός όρος].
[Προσωρινή Ανάλυση #13: Πόσες φορές έχετε ακούσει τη φράση «ο ΟΗΕ, με το ψήφισμα 242 του 1967, καλεί το Ισραήλ να αποσυρθεί από ΤΑ κατεχόμενα εδάφη»» (εννοείται «εδάφη της Παλαιστίνης», αν και το 1967 δεν υπήρχε κράτος με αυτό το όνομα);
Πρόκειται για μια μεγάλη, τραγική, εσκεμμένη παρανόηση. Ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο ο ΟΗΕ. Για να καταλάβετε τι ακριβώς είπε, διαβάστε:]
[Προσωρινή Ανάλυση #14: Και όσο για τις οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα που ασχολούνται με το θέμα … άλλη μια απογοητευτική ιστορία:
Ορισμένοι από αυτούς τους δήθεν ‘ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα’ είναι τόσο αδίστακτοι και χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό, ώστε να στήνουν ολόκληρες επιχειρήσεις εξαπάτησης Παλαιστινίων -και προσοχή, εδώ, παρακαλώ-, ώστε να τους πείθουν να κάνουν πράξεις για τις οποίες γνωρίζουν εκ των προτέρων οι ακτιβιστές ότι θα επιφέρουν τιμωρία από την πλευρά της Παλαιστινιακής Αρχής, ακόμη και καταδίκες σε θάνατο, με μοναδικό τους σκοπό να παρουσιάσουν το Ισραήλ με μελανά χρώματα.
Θυμίζουμε:
Η εισαγωγή για τη νέα σειρά βρίσκεται εδώ:
– Εισαγωγή: Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’ (Palestinian Lessons 101)Εισαγωγή: Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’ (Palestinian Lessons 101)
– Ολα τα άρθρα βρίσκονται κάτω από το tag:
https://protocolswithoutzion.wordpress.com/category/palestinian-lessons-101/– Και η ‘μη στατική’ σελίδα που συνεχώς ανανεώνεται με κάθε νέο άρθρο-ερώτηση-‘Μάθημα’ από τα ‘Palestinian Lessons 101:
Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’
https://protocolswithoutzion.wordpress.com/101-palestinian-lessons/
Protocols Without Zion 